 |
 |
 |
|
|
|
|
|
Biekken-blänkert düör dat Grön; Rausenriek-flügg mi entgiegen: Mönsterland-wat büs du schön ! ...... Alle-Lü, so krapp un kräftig, all-an Sinn un Iärss`sich glieck, all-in Sprach un Doon so däftig, Mönsterland, wat büs du riek ! |
dusend-Frünn`un Freiden har`ck, Tratt-üm Tratt häw`ck trügge kiekken; Mönsterland,-wat büs du stark. ...... Ün-wann`t Liäbeb um mi stürmde, in-de dullste Lust, ick glaiw, ick-göng daud doch in de Früemde, Mönsterland,-wat häw`ck di leiw. |