Gedichte
Wuorstebraud
......................
Et-is
wat lange hiär
-viël´
Lüde denk´t nich mäer -
dao-wüör
äs in de Buer´
jüstunner'n
Hagelschuer
des-aobends
üm Uur of tain
'ne-kranke
Besmoder vösain.
-
De-Köster
sättede unner de Bichte
Schel-un
Löcht up de Anrichte
un-stelde
sik an dat Häädfüer,
dat-sine
Büks en lük wüör drüge.
-
He-keek
so in de Högten,
de-Brände
dain em löchten,
un-saog
met Angst un Bangen,
in'n-Bosen
een Mansmensk hangen.
-
Jüstäs
he keek vöfäert nao buom,
dao-winkt
em de Pastor in'n Stuom.
„Häer",säg
he, „ik mot ju spriäken,
de-hillige
Handlung unnerbriäken.
-
Kiekt-hier
doch äs harup,
dao-häng
sik ener up!"
De-Pastor
röp ilig Man un Frau.
„Kuëmt-doch
äs hiär, kuëmt doch äs gau!
-
Ik-sai
nich recht, de Damp treckt em so üm de Bene,
män-dao
buom dücht mi, dao häng jä ene!"
„Aoch",säg
de Frau, „dat häw kine Naud,
dao-häng
män ´ne Büks vul Wuorstebraud.
Rosa-Verlage
(1851 bes1934) uut Risenbiëk
Treesken
-------------
Treesken-was
een Büörger Wicht,
Arig-un
auk gaas upricht,
mäne-en
biëtken busbas wäg,
wat-mangs
bi Buernwichter häs.
-
Enes-Dages
säg´t apat:
„Ik-wil
ju wat vötellen:
Ik-gao
nu auk in de Stad,
in-een
graut Hotelle!
---
Wil-rainmaken
läern, bi de Lü, de Feinen,
un-daobi
´nen netten Stüwer Geld vödainen.
Jau-dat
Dingen fong auk an.
Up-de
Stad trok Treesken an.
-
Liekuut-wäg
göng´t in´t Hotelle.
Melt-bi
de Huusfrau sik to Stelle.
Den-am
Treesken fröndlik an.
Män-mos
se sain, wat Treesken kan.
-
„Um-acht
Uhr kommt auf Nummero vier
ein-sehr
feiner Herr als Gast nach hier.
Machen-Sie
das Zimmer fein,
und-das
Bett muß warm auch sein!“
-
Treesken-dai,
äs üör was sägt,
un-winert
alles auk up´t best.
Nu-göng
et aal up acht Uur hän,
Dao-säg
de Frau: „Wo ist Treesken denn?"
-
Män-kien
Mensk har Treesken sain,
Wao-mäk
dat Treesken dän wul rain?
Dao-gait
se dan nao Nummero vier.
„0,-Herr
Gott, ach, was seh ich hier?"
In´t-Bedde
lig dat Treesken drin
un-slöp
dao äs´n Engelken kleen.
„Menschenskind,-was
fällt dir ein?"
Un-Treesken
sprüng uut´t Bedken fein.
„Jä,-Frau,
wu sal ik et änners maken?
För-dän
Häern wiämen Bedde un Laken?"
Rosa-Verlage
(1851 bes1934) uut Risenbiëk
De-Pastoor
un sin Schäöpken
.....................
„En-Baum
häs stuolen,
vö-sniëdento
Buolen!
Junge,-Junge!
Wat sint dat Saken!
Un-dat
sal´m in de Rige maken?
Etschüt
nu rainewäg to wied
in-düsse
guodsvögiätne Tiet!
----
Dän-Baum
mos du ersätten,
süß-kan
ik di nich redden.
Nu-sägget
auk män gliek,
wat-was´t
van´n Baum? Wu dik?"
„Een-Eekbaum
was´t, Häer. Aon Bast un Splint
was-guët
so dick äs gi so sint."
-
„So´n-dicken
was´t? O Wiält, o Wiält!
Häs-du
auk to´t Betalen Geld?
Ikpriäge-de
ju so viële:
Gi-sol´n
nich stiälen Grepenstiële.
Un-du
dös di en Eekbaum halen.
Du-mos
em vul un gaas betalen."
-
„Jä-Häer,
auk ik häb mine Suorgen.
Hier-is
mien Geld, ik dai´t mi buorgen."
De-Pastoor
fäng an un tält
de-blanken
Mark van´t Haipken Geld.
Twiälw-bisiet,
dao hölt he in
un-säg
in sinen guëten Sin:
-
„Ik-denke,
düt sal langen,
ik-mot
daonao anfangen."
To-friärgait
de Man nao Huus.
Dao-frög
em sine Drüke uut:
„Jans,-wu
häw di dat dan gaon,
kons-met
dien biëtken Geld bestaon?"
„Jau,-Drüüksken,
biäter äs ik dacht´,
dän-Halwschaid
häb ik wierbragt."
„Mien-Jesus,
sü, ik häbt jä sägt!“
So-wäd
an besten üöwerlägt.
Ses-Wiärk´
daonao, dao klopt de Man
bi-dän
Häerööm wier an.
-
He-was
nao düör de Düöre kaum,
Dao-säg
he: „Häer, hier is Geld vüör´n Baum."
„De-Baum",
säg de Pastoor guëtwillig,
„de-Baum
is längst betaalt."
„Ja-Häer,
de Baum was billig.
Ik-häb
mi dao nao enen haalt."
Rosa-Verlage
(1851 bes1934) uut Risenbiëk
Mönsterland
....................
Mien-Mönsterland
is nich ´n Land
met-Küëning
un met Küënigin,
män-altiet
was´t aal wiältbekant
för-Wuorst
un Wuorstebraud van´t Schwien.
----
Wiel-Mönster
in de Midde lig
hät´t-Land
drümto dat "Mönsterland".
Et-gaw
dän Naomen sölwer sik,
wat-änners
is mi nich bekant.
----
De-Giëgend,
faken wied un flak,
auk-hauge
Büsk´ giw´t üöweral.
Düör´t-Gröön
schint mankst ´n raudet Dak,
wul-auk
´n grauten How met Stal.
---
Un-wat
de Buer is up so´n How,
de-hät
nao olle Iärs bewart.
He-wil
aals wiëten un auk, of
du-wul
päs to sine Aort.
-----
Wieldat-drümto
de Mönster-Bucht
met-Teuto,
Egge, Raudhaorstrang,
giw´t-miärst
noog Riängen. Män mi dücht
mank-striängt
et doch ´n biëtken lang´!
-----
För´t-Mönsterland,
dao is aal faken
de-Iäms
ne Waterstraote wäst.
Up-üör
kon man van Graiwen staken
bes-an
de Nordsee dän anlest.
-----
Wao-giw´t
nao Düörpkes prik un blank
äs-Gimbte,
Hafkesbiëk, Nordwol?
Auk-Saorbiëk
is jä - Guod si dank -
nao´n-Pläksken,
dat´m söken sol.
----
Een-Land
me Widen, Kämp un Hiëgen,
met-klene
Högten, Klai un Sand.
Raudbuntet-Ve
kümp di engiëgen.
Et-giw
jä blaus een Mönsterland!
Josef-Fischer
uut -Nordwol
in´n Oktober 2000
Loslaoten
-----
Een-buntet
Blad,
dat-sat
un sat
gaas-haug
in sinen Toog.
Et-dach
nich an´t Stiärwen
un-had
van sien Liäwen
nao-lang
nao nich noog.
Tapperhol´t
Paol,
wan-Fuorst
et maol
hat-kneep
un iärgerde.
Et-was,
äs kliëwede
etf-ast
an sinen Twieg,
äs-wul´t
nich liggen bi de ännern in´ne Rieg.
De-wille
Wind blos los met vulle Backen.
Dat-Blad
apat kon he patu nich packen,
´tsat
freed un tao
an-sinen
Struuk alleen,
et-was
jä süs kineen
mäer-dao.
---
Dat-Blad
dacht nao.
Anlest-lait´t
sik los un lacht
un-swiärwede
nao sine Waal
van-söwwes
daal,
gaas-sacht.
Georg-Reinermann
uut Detten an ´ne Iäms, November 1999