Laot us äslustern! 
Singet de Engel? 
Swenget de Klocken 
SülwerneSwengel? - 
Üöwerde Wiesken 
Klinget dat Seißengedengel. 

Üöwerde Wiesken 
Tüsken deHagen 
Gonk ick an siälig 
Sunnigen Dagen. 
Wat hät datHiätt so 
Wuoll un so wiälligmi slagen! 

Klingende Seißen, 
Glück häfftse sungen, 
Owwer dat glasen 
Glück ismi sprungen - 
Laot us es lustern! 
Nu is dat Dengelnverklungen.

So mögg icksien äs düsse Dag:
So siälenwarmun wiet,
So klaor in minenÜöwerlag,
So still un aohneStriet. 

De Blomen staohtan Wiägesrand,
Dat Feld liggvuller Gold.
Dorüöwerhiärde Himmel spannt
Sin Telt so blankun stolt. 

So mögg icksien: för annere riek
Un för misölwer froh,
Den Himmel drüöwer- dann is't gliek
Of't so kümpoder so.
 
 

Pöggsken sittin'n Sunnenschien,
O, wat is datPöggsken fien
Met de gröneBücks!
Pöggskendenkt an nicks.
Kümp de witteGausemann,
Hät so raudeStiewweln an,
Mäck en grautGesnater,
Hu, wat fix
Springt dat Pöggskenmet de Bücks,
Met de schönegröne Bücks,
Met de Bücksin't Water!
 
 
 
 
 
 
 

Binnen satt deBuer alleen,
Speeg in daudeAsk un sweeg,
Un de Meerskehen un wier
No dör Küeckun Kammer steeg. 

Doch dat wiälligejunge Volk
Buten wor de Tiednich lank;
Wat dat helleLachen lustig
Dör den stillenAobend klank! 

Lanksam quamm deNacht heran, 
Streek harup metweeke Flucht. 
"Laot us singen!"- hell von buoben 
Keek harunnerLucht an Lucht. 

"Laot  us singen!"Frie un frank 
Trock de Sankden Kamp entlank, 
Sleek  metunnersacht un sinnig, 
Bis he wier toHöchten sprank. 

Wenn de blankeMaon wees, 
Un tor Ruh deMeerske raip, 
Moß datSingen all verklingen, 
Un de ganze Weltde slaip. - 

Steiht dat aolleHus no fast? 
Un tobuten aukde Bank? 
Singet no de Knecht'un Wichter, 
Singt se no denaollen Sank?